In een klein dorp werden de gevolgen van klimaatverandering steeds zichtbaarder. De zomers werden heter, het waterpeil daalde en de oogsten mislukten steeds vaker. De mensen klaagden voortdurend over de hitte en de droogte. “Iemand zou hier echt iets aan moeten doen,” zeiden ze.
Maar… wie? De burgemeester besloot in actie te komen. Hij riep alle dorpsbewoners bijeen en zei: “We kunnen ons dorp samen groener en koeler maken. Als iedereen vijf euro inlegt, kunnen we jonge bomen kopen. Iedereen krijgt er één om voor zijn huis te planten. Die bomen helpen om de temperatuur te verlagen en maken onze omgeving aangenamer. Samen bouwen we aan een betere toekomst.” “Maar dat is nog niet alles,” voegde hij toe. “Om energie te besparen, zullen we de straatverlichting ’s avonds iets eerder uitschakelen. ”Vijf euro? Dat klonk eerlijk. Een boom planten? Goed idee. Licht iets eerder uit? Geen probleem. Iedereen was enthousiast. “Kom vanavond tussen tien en middernacht naar het gemeentehuis,” sloot de burgemeester af. “Breng een envelop mee met vijf euro erin en haal je boom op. Morgenochtend zal ons dorp al een stukje groener zijn.” Die nacht was het druk bij de brievenbus van het gemeentehuis. Mensen kwamen, gooiden hun enveloppen erin… en gingen weer naar huis. Maar in het donker dacht bijna iedereen hetzelfde: “Als iedereen vijf euro betaalt, maakt het niet uit als ik het niet doe.” En: “Ik ben moe. Die boom plant ik morgen wel.” De volgende ochtend opende de burgemeester de brievenbus. Alle enveloppen waren leeg. Buiten stonden de jonge bomen nog steeds, hun wortels begonnen al uit te drogen in de brandende zon. Niemand had verantwoordelijkheid genomen. Tijdens de volgende dorpsvergadering hield de burgemeester de lege enveloppen omhoog en zei:“ Dit… is precies waarom de aarde steeds verder opwarmt.

We weten wat we moeten doen, maar we wachten erop dat iemand anders het doet.” Er viel een beschamende stilte. De dorpsbewoners beseften dat hun lege enveloppen en niet-geplante bomen niet alleen symbool stonden voor die ene nacht, maar voor hun hele houding tegenover de klimaatcrisis. Vanaf die dag begonnen ze hun gedrag te veranderen – niet omdat iemand het zei, maar omdat ze eindelijk begrepen: elke actie telt.

Nadenkertje
De klimaatverandering wacht niet op een held. Hij wacht op iedereen die eindelijk stopt met wachten. Verandering begint niet bij de ander – die begint bij jou. Elke kleine keuze draagt bij aan een grotere toekomst.