Drie broers waren al jaren geleden het ouderlijk huis uitgetrokken om hun geluk in de wereld te zoeken. En met succes: ieder van hen had een bloeiende carrière opgebouwd. Op een dag ontmoetten ze elkaar toevallig tijdens een zakenreis en verbleven in hetzelfde hotel. Tijdens het bijpraten vertelden ze trots over hun successen en hoeveel geld ze inmiddels verdienden.

Het gesprek kwam op hun moeder. Ieder vertelde wat hij met zijn rijkdom voor haar had gedaan.

De oudste zei: "Ik heb een groot huis voor haar laten bouwen. Je weet nog hoe belangrijk een mooi thuis voor haar was. Ze moet dolgelukkig zijn in zo'n prachtig huis!"

De tweede broer vertelde: "Ik heb een enorme tuin voor haar laten aanleggen. Nu kan ze genieten van haar eigen groente en fruit – ze hield altijd van vers uit de tuin."

De jongste glimlachte en zei: "Jullie weten hoe graag ze vroeger las, maar haar ogen zijn niet meer wat ze waren. Daarom heb ik een speciale papegaai voor haar gekocht. Twintig jaar lang is die vogel getraind door specialisten om boeken voor te lezen – elk boek, woord voor woord. Het enige wat ze hoeft te doen, is hem een boek geven, en hij leest het luidop voor."

"Laat ons haar een bericht sturen," stelde een van hen voor. "Ze zal het fijn vinden iets van ons te horen en zal ons vast vertellen hoe blij ze is." Nog tijdens hun verblijf in het hotel kregen ze een brief terug van hun moeder:

Lieve zonen,

Jarenlang heb ik verlangend gewacht op een brief of telefoontje van jullie. Jullie bericht heeft me echt geraakt. Wat fijn om te horen dat het goed met jullie gaat!

Aan mijn oudste: Dank je wel voor het grote huis. Maar als ik daar zou wonen, zou ik de hele dag moeten schoonmaken – en nog zou het nooit helemaal lukken. Ik ben gebleven in mijn eigen kleine huisje, waar ik me thuis voel. Jammer alleen dat het uitzicht nu geblokkeerd is door dat grote huis.

Aan mijn tweede: Dank je voor de grote tuin. Maar ik ben te oud om onkruid te wieden of planten water te geven. De tuin is nu een klein bos geworden. Het fruit hangt te hoog en het groentezaad is al lang verdwenen. Gelukkig is er elke week markt in het dorp – dat is veel makkelijker voor mij.

Aan mijn jongste: Jou dank ik het meest. Jij lijkt nog het best te begrijpen wat een oude vrouw nodig heeft. Ik heb de vogel meteen gebraden – hij was heerlijk. Alleen had er iets meer vlees aan mogen zitten.

Ik wens jullie het allerbeste, en dat jullie heel, heel oud mogen worden.

Liefs,
Mama

Nadenkertje

Deze vertelling laat zien hoe goedbedoelde gebaren hun doel kunnen missen als we niet echt luisteren. De drie zonen willen hun liefde tonen met grote, dure geschenken – maar wat hun moeder werkelijk nodig heeft, is eenvoud, aandacht en verbondenheid. Ze verlangt niet naar bezit, maar naar aanwezigheid.

Luister jij écht naar wat mensen nodig hebben – of geef je wat jij denkt dat goed is? Wat heeft aandacht voor ouderen met respect te maken?