Op een dag maakte een man een lange wandeling. Toevallig, en zonder het te beseffen, stapte hij het paradijs binnen. Hij liep gewoon verder, zonder iets vreemds op te merken. Na een hele tijd wandelen werd hij moe en dacht bij zichzelf: "Pfoe, ik ben moe. Ik wou dat ik ergens kon uitrusten. "Hij keek om zich heen en zag een prachtige boom met zacht gras eronder. Het zag er zo uitnodigend uit, dat hij ging liggen, zijn hoofd
neerlegde en in slaap viel. Na een paar uur werd hij uitgerust wakker en dacht:"Ik voel me weer fris, maar ik heb honger. Ik wou dat ik iets te eten had. "Op datzelfde moment verschenen alle heerlijke gerechten waar hij ooit van had gedroomd – en hij at ervan. Toen dacht hij: "Ik wou dat ik iets te drinken had. "En prompt verschenen er alle denkbare dranken die hij zich ooit had gewenst – en hij dronk ervan. Met wat alcohol in zijn bloed begon zijn geest te draaien, en hij keek wat onrustig om zich heen: "Wacht eens even… dit is vreemd. Ik vroeg om eten, en het kwam. Ik vroeg om drinken, en het kwam. Er moeten hier wel geesten zijn!" En meteen verschenen er geesten. In paniek riep hij uit: "Nee! De geesten zijn er! Ze gaan me omsingelen en pijn doen!" En de geesten omringden hem en begonnen hem te kwellen. Verlamd van angst schreeuwde hij: "Ze gaan me doden!" En hij stierf.

Nadenkertje

Wat je vaak denkt, ga je voelen.
Wat je voelt, ga je geloven.
En wat je gelooft, wordt je werkelijkheid.

Je gedachten zijn als een liedje dat zich steeds herhaalt – hoe vaker je het hoort, hoe meer je erin gaat geloven.
Denk je telkens: “Ik kan het niet,” of “Ik ben niet goed genoeg,” dan gaat je lichaam zich daarnaar gedragen.
Maar denk je: “Ik ben sterk,” “Ik groei,” of “Ik kan dit,” dan groeit die kracht ook echt in jou.
Je brein gelooft wat je het vaak genoeg vertelt – of het nou waar is of niet.

Dus: let op wat je denkt.
Denk zoals je wilt leven.