Op een dag, terwijl hij aan de oever van een rivier werkte, gleed zijn bijl uit zijn handen en verdween in het diepe water. Hij was wanhopig – hij kon zich geen nieuwe bijl veroorloven. Op dat moment verscheen er een geheimzinnige gedaante die boven het water zweefde. Het was een vriendelijke bosgeest. „Wat is er gebeurd?“, vroeg ze rustig. De houthakker legde haar uit wat er was gebeurd. De geest dook onder in het water en kwam terug met een gouden bijl. „Is dit jouw bijl?“ vroeg ze.

De houthakker schudde zijn hoofd: „Nee, die is niet van mij.“ Daarna dook ze opnieuw en bracht een zilveren bijl omhoog. „Is dit dan de jouwe?“

Opnieuw antwoordde de houthakker eerlijk: „Nee, ook die is niet van mij.“

Ten slotte dook de bosgeest een derde keer onder en haalde zijn oude, ijzeren bijl naar boven. De houthakker riep opgelucht: „Ja! Dat is mijn bijl!“ Onder de indruk van zijn eerlijkheid schonk de bosgeest hem alle drie de bijlen: de ijzeren, de zilveren én de gouden.

Nadenkertje
Eerlijkheid is misschien niet altijd de makkelijkste weg, maar ze vormt je ware karakter. In een wereld vol snelle routes en slimme trucjes kan trouw blijven aan je waarden onverwacht een blijvende beloningen opleveren.