Soep voor de Samurai

Een zenmeester, die ook bekend stond om zijn uitzonderlijke kookkunsten, besloot een trotse en ongeduldige samoerai een waardevolle les te leren voordat diens onstuimigheid gevaarlijk kon worden. Hij nodigde de krijger uit voor het avondeten. De samoerai was enthousiast – hij had al veel gehoord over de heerlijke gerechten van de meester en kon niet wachten. Stipt op tijd verscheen hij bij het huis van de zenmeester.‘ Maak het je gemakkelijk,’ zei de meester, ‘ik ga nu beginnen met de voorbereidingen.’ De tijd verstreek… en bleef maar verstrijken. De samoerai wachtte, en werd met de minuut hongeriger. Uiteindelijk riep hij: ‘Zenmeester, bent u mij vergeten? ’De meester kwam rustig uit de keuken: ‘Vergeef me. Het eten duurt iets langer dan gedacht.’ Daarna verdween hij weer naar binnen. Nog meer tijd ging voorbij. De honger van de samoerai werd steeds ondraaglijker. Uiteindelijk riep hij wat zachter: ‘Zenmeester, wanneer wordt het avondeten geserveerd?’ De meester verscheen opnieuw: ‘Het spijt me, er was een kleine vertraging. Het duurt niet lang meer.’ De tijd leek eindeloos te duren. Net toen de samoerai van frustratie wilde opspringen, kwam de meester terug met een dienblad. ‘Eerste gang: sojasaussoep,’ kondigde hij vrolijk aan terwijl hij een dampende kom voor de samoerai neerzette. ‘Je moet hem precies vijf minuten laten afkoelen – dan smaakt hij het best.’

De samoerai, uitgehongerd en bijna aan het einde van zijn geduld, kon nauwelijks wachten. De geur van de soep was onweerstaanbaar…De samoerai wachtte ongeduldig. Eindelijk zei de meester zacht: ‘Eet smakelijk. ’De samoerai nam een slok van de soep en was verbijsterd. ‘O, zenmeester,’ riep hij uit, ‘dit is de beste soep die ik ooit heb geproefd! Uw kookkunst is magisch!’ ‘Ach,’ zei de zenmeester bescheiden, ‘het is gewoon instant-noedelsoep uit een zakje.’ De samoerai keek verbaasd. ‘Ongelooflijk! Ze smaakte goddelijk! U moet een of ander geheim ingrediënt hebben gebruikt.’ De zenmeester glimlachte en fluisterde uiteindelijk: ‘Nou… er ís inderdaad een geheim ingrediënt. ’‘Ik wist het!’ riep de samoerai. ‘Wat is het?’ De zenmeester boog zich naar hem toe en zei zacht: ‘Het geheime ingrediënt… is tijd.’

Nadenkertje
Tijd is het geheime ingrediënt van meesterschap. We leven in een wereld vol haast en ongeduld, maar net zoals een eenvoudige soep tijd nodig heeft om zijn volle smaak te krijgen, hebben ook onze vaardigheden, relaties en wijzelf tijd nodig om te rijpen. In budo en krijgskunsten verlangen we vaak naar directe resultaten: krachtige technieken, perfecte controle. Maar ware kracht komt niet door te haasten, maar door geduld te hebben.

100 Wijsheidsverhalen