Luna was een vrolijk meisje dat graag met haar vrienden speelde, lachte en op avontuur ging. Op een dag gebeurde er echter iets dat haar een heel naar gevoel gaf. Luna was op de speelplaats toen een oudere jongen, Tom, haar vroeg of ze even met hem mee wilde gaan naar een rustige plek, omdat hij iets belangrijks met haar wilde bespreken. Luna voelde zich er niet goed bij, maar wilde niet onbeleefd zijn, dus liep ze met hem mee. Toen ze alleen waren, begon Tom haar ineens aan te raken – zonder iets te zeggen. Luna voelde zich ongemakkelijk en naar.
Maar toen herinnerde ze zich iets wat haar moeder altijd tegen haar zei: 

“Als iemand iets met je doet wat jij niet fijn vindt, mag je altijd ‘Nee’ zeggen en weglopen.

”Luna stond op, keek Tom stevig aan en zei: “Stop! Ik wil dit niet.” Tom keek verbaasd, maar Luna draaide zich om en rende meteen naar haar juf om te vertellen wat er was gebeurd.

De juf luisterde aandachtig en maakte Tom duidelijk dat zijn gedrag absoluut niet oké was. De volwassenen steunden Luna en zorgden ervoor dat ze zich weer veilig voelde. Luna leerde dat het altijd goed is om voor jezelf op te komen – ook als de ander dat niet verwacht. Ze begreep: haar lichaam is van haar, en niemand heeft het recht om haar aan te raken zonder haar toestemming.

Nadenkertje
"Jij bepaalt waar jouw grens ligt – niet de ander. Je hoeft geen sorry te zeggen voor wat jij niet fijn vindt. Echte kracht is durven zeggen: dit voelt niet goed, ik stop."