Er was eens een jongen die niets van lezen moest hebben. Waarom zou hij ook? Alles wat hij wilde weten, vond hij op zijn telefoon: video's, podcasts, games en AI die elk antwoord gaf. Lezen, vond hij, was iets van vroeger. Boeken waren volgens hem stoffige dingen voor mensen zonder wifi. Hij zei het zelfs hardop in de klas: "Waarom zou ik leren lezen als ik gewoon kan kijken, luisteren of iets kan vragen?" Zijn lerares glimlachte alleen en zei niets. De volgende dag gaf ze hem een klein kaartje. Geen boek. Geen opdracht. Alleen een QR-code en een zacht, uitdagend: "Ik daag je uit. Er is een boek dat misschien je mening verandert. Geen gewoon boek. En je mag het alleen lezen als je echt
durft." Hij fronste. Weer zo’n truc om hem aan het lezen te krijgen? Maar iets in haar blik maakte hem nieuwsgierig. En hij had nog nooit een boek gezien dat begon met een QR-code…Misschien kon hij er gewoon even naar kijken? Hij ging naar de bibliotheek, scande de code en wachtte. De bibliothecaresse keek op zijn scherm, haar ogen werden groot. "Oh…" fluisterde ze. Ze keek om zich heen en zei toen: "Dit boek kun je niet lenen. Je moet het hier lezen… op een geheime plek." Voor hij het wist, volgde hij haar door een smalle gang, langs kasten die hij nog nooit had gezien. Uiteindelijk bleven ze staan bij een oude houten deur. Ze scande de code, en een zacht klikje klonk. "Daarachter ligt het boek. Als je klaar bent, druk je op de knop. Dan laat ik je weer naar buiten. "Ze knikte, en de deur sloot zich achter hem. Binnen was het stil. Niet ongemakkelijk stil, maar vredig. Geen schermen. Geen meldingen. Geen afleiding. In het midden van de kamer lag op een houten tafel een groot, oud boek. De letters op de kaft leken te gloeien, ook al brandde er geen lamp. Hij sloeg het open. En toen gebeurde er iets. De woorden leken hém te lezen in plaats van andersom. De zinnen vloeiden als muziek door zijn hoofd. Hij struikelde niet. Hoefde niets te raden.
Hij las.

En met elke bladzijde werd iets in hem wakker – iets krachtigs. Hij vergat de tijd. Na zeven uur sloeg hij de laatste pagina om. Daar stond:

10 redenen om te lezen:
 voor je plezier
 Om de wereld te verkennen
Om goede keuzes te maken
Om mensen beter te begrijpen
Om te kunnen fantaseren
Om te leren van het verleden
Om o je toekomst te veranderen
Om je kennis te vergroten
Om op de hoogte te blijven
Omdat je het kunt!

Hij glimlachte. Alles waarvan hij dacht dat hij het niet nodig had, had hij net in één enkel boek gevonden.Hij drukte op de knop. De bibliothecaresse stond al klaar, ook al was de bibliotheek allang gesloten.

"Je bent klaar.

"Hij knikte.

"En?"

"Ik wil meer lezen," zei hij zonder aarzeling.
"Niet omdat het moet. Maar omdat ik het wil."
Ze glimlachte, alsof ze dat allang had geweten.

Vanaf die dag was de jongen anders. Niet ineens een boekenwurm of iemand die nooit meer een scherm aanraakte. Maar hij had een sleutel gevonden. Een wereld vol verhalen, kennis, ideeën en dromen. En die wereld wilde hij ontdekken – bladzijde voor bladzijde.

Nadenkertje
"Technologie geeft je antwoorden. Maar lezen geeft je inzicht. Het juiste verhaal op het juiste moment opent deuren waarvan je niet eens wist dat ze bestonden. Soms heb je geen scherm nodig – alleen een bladzijde en een beetje nieuwsgierigheid."