De bonte vlinder

Er was eens een vlinder die met veel verschillende kleuren op zijn vleugels geboren werd. Zijn kleuren waren niet zoals die van de andere vlinders; in plaats van maar één kleur te hebben, droeg hij een prachtige mengeling van blauw, groen, geel en zelfs een beetje rood. De andere vlinders in het bos vonden dat vreemd. „Waarom ziet hij er zo anders uit?“, vroegen ze. „Waarom is hij niet gewoon zoals wij?“ Ze begonnen de vlinder uit te lachen en hem op afstand te houden. „Jij hoort niet bij ons“, zei een van de vlinders. „Je hebt niet één enkele kleur zoals wij.“ De vlinder was verdrietig en voelde zich eenzaam, maar hij wist niet hoe hij zichzelf kon veranderen. Hij wilde zijn zoals de anderen, maar zijn vleugels waren nu eenmaal anders.

Op een dag besloot hij het bos te verlaten en een plek te zoeken waar hij zich niet anders zou voelen. Na een lange reis vond de vlinder een grote tuin vol bloemen in alle mogelijke kleuren en vormen. In deze tuin was elke bloem uniek. Er waren gele rozen, paarse lavendel, rode tulpen en zelfs bloemen met meerdere kleuren. Toen de vlinder in de tuin neerstreek, vroegen de bloemen nieuwsgierig waarom hij zo verdrietig keek. „Ik ben anders dan de andere vlinders in het bos“, zei hij. „Ze lachen me uit omdat mijn vleugels niet maar één kleur hebben, maar vele. Ik weet niet wat ik moet doen om erbij te horen.“ De bloemen glimlachten, en een van hen zei: „Wij vinden jouw vleugels prachtig! Jouw kleuren maken je uniek en bijzonder. In deze tuin is er geen plaats voor iemand die zich minderwaardig voelt. Hier willen we dat iedereen welkom is, ongeacht hoe hij eruitziet of wie hij is. Je hoeft jezelf niet te veranderen om geliefd te worden.“ De vlinder voelde zich meteen een stuk beter.

Hij begon te begrijpen dat juist zijn anders-zijn hem mooi maakte. Toen hij terugkeerde naar het bos, zagen de andere vlinders zijn kleuren op een heel nieuwe manier. Ze beseften dat het juist de verscheidenheid was die het bos zo bijzonder maakte. De vlinder werd niet langer geplaagd, maar nu bewonderd om zijn unieke vleugels.

Nadenkertje
Kun jij anderen accepteren zoals ze zijn? Hoe kun jij de verscheidenheid in jouw omgeving ondersteunen? Soms zijn het juist de verschillen die onze wereld kleurrijker en rijker maken. Het maakt niet uit wie je bent of hoe je eruitziet; iedereen verdient respect en liefde. Je hoeft jezelf niet te veranderen om geaccepteerd te worden. Jouw anders-zijn maakt je bijzonder. Verscheidenheid moet je waarderen, niet veroordelen.