Sla nooit in woede

Lang geleden, tijdens de tijd van het Tokugawa-shogunaat, leende een samoerai tien koku aan een arme visser. Precies een jaar later kwam hij terug om de schuld op te eisen. De visser boog diep en zei: "Ik ben het niet vergeten, maar het was een zwaar jaar. Ik heb het geld niet."

Woedend trok de samoerai zijn zwaard.

Maar de visser zei moedig: "Mijn krijgskunstmeester heeft me altijd geleerd: ‘Handel nooit in woede, anders zul je het later betreuren.’ Geef me alstublieft nog één jaar." De woorden raakten de samoerai. Ook hij herinnerde zich die les: Nooit handelen in woede. Hij stak zijn zwaard terug en gaf de man een jaar uitstel.

Die nacht kwam hij laat thuis. In het donker zag hij twee figuren op zijn futon liggen: zijn vrouw… en iemand die eruitzag als een samoerai, met één van zijn eigen menpo-maskers.

De woede borrelde opnieuw in hem op en bijna sloeg hij toe. Maar toen hoorde hij opnieuw de woorden van de visser. Hij hield in, maakte een geluid en zijn vrouw stak een kaars aan. De tweede gestalte bleek zijn moeder te zijn, die in zijn harnas lag te slapen om in zijn afwezigheid mogelijke indringers af te schrikken. De samoerai besefte hoe dicht hij bij een tragedie uit woede was geweest. Een jaar later betaalde de visser zijn schuld terug, met rente. "Behoud je geld," zei de samoerai. "Je schuld was allang vereffend."

Denkanstoß

Handel nooit in woede. Wanneer woede de leiding neemt, verdwijnt ons beoordelingsvermogen. In één moment van drift kunnen we woorden zeggen of daden verrichten die we nooit meer ongedaan kunnen maken — met blijvende of zelfs tragische gevolgen. Woede vernauwt de geest, vertroebelt onze intentie en drijft ons tot handelen zonder wijsheid. Voordat je spreekt, beslist of handelt: sta stil. Adem diep. Neem afstand. Laat de emoties zakken. Alleen in rust zien we helder. Alleen met geduld handelen we eervol. Wat in woede dringend lijkt, blijkt vaak onbelangrijk zodra de vrede terugkeert.