De wijze oude uil

Hoog in een oude eik zat de wijze oude uil. Hij zei niets… maar hij luisterde altijd. Op een zonnige middag ging het kalfje onder de boom liggen.“ Uil, waarom mag ik eigenlijk nooit de wei op? Ik lig hier maar… en het voelt alsof ik altijd moet wachten.”

De uil keek naar beneden, knipperde langzaam met zijn ogen… maar zei niets. “Jij bent vast heel wijs,” mompelde het kalfje zacht. Even later kwam het hondje eraan en keek omhoog. “Uil, weet je… ik wil gewoon vrij rennen! Maar ik moet altijd wachten tot iemand met me speelt.”

De uil draaide zijn kop een beetje, maar bleef stil. “Jij bent zo wijs,” fluisterde het hondje. Toen zoemde de bij voorbij en bleef zweven in de lucht.“ Uil, ik vind bijna geen bloemen meer. Elk jaar worden het er minder… hoe moeten we dan nog honing maken?”

Die Eule sah sie freundlich an, aber sagte nichts. "Du bist so weise," murmelte die Biene. Dann kam das Ferkel dazu und schaute traurig nach oben. "Eule… alles wird teurer. Das Futter, das Stroh… ich verstehe das nicht. Wie soll das nur weitergehen?

De uil keek haar vriendelijk aan, maar zei niets. “Jij bent zo wijs,” mompelde de bij. Daarna kwam het biggetje en keek verdrietig omhoog. “Uil… alles wordt duurder. Het voer, het stro…ik begrijp het niet. Hoe moet dat verder?”

De uil knipperde langzaam… maar zei niets.“Jij bent echt een wijze uil,” zuchtte het biggetje. Toen ging de kikker bij de voet van de boom zitten.“Uil… het water in de vijver is zo warm geworden. Ze zeggen dat de aarde steeds warmer wordt, en ik voel het… het is niet meer fijn.”

De uil sloot even zijn ogen en luisterde. “Jij bent zo wijs,” kwaakte de kikker. Als laatste kwam het kleine muisje piepend aan, met zijn mobieltje in de pootjes.“Uil, en het wifi in het bos is ook zo slecht…niets werkt!” De uil draaide zijn kop en keek het muisje vriendelijk aan…maar zei opnieuw niets. “Jij bent zo slim en wijs,” piepte het muisje. Toen de zon onderging, zaten ze allemaal samen onder de boom.

“Hij zegt nooit iets,” zei het kalfje.
“Maar hij luistert,” zei het hondje.
“En dat is eigenlijk mooi,” zei de bij.
“Dat maakt hem zo wijs,” zei het biggetje.
“Ja,” kwaakte de kikker.
“Zo wil ik ook zijn,” piepte het muisje.

Hoog in de boom knipperde de uil nog één keer langzaam met zijn ogen.En iedereen begreep:
Ware wijsheid… betekent goed luisteren.

Nadenkertje
Soms helpt luisteren meer dan praten. Wie goed luistert, begrijpt anderen beter –en wordt er zelf
wijzer van.