De zwijgende monnik

Er was eens een klooster dat heel streng was. Vanwege een gelofte van stilte mocht niemand überhaupt praten. Maar er was één uitzondering: eens in de tien jaar mocht iedere monnik precies twee woorden zeggen.

Na zijn eerste tien jaar in het klooster ging een monnik naar de abt. "Het zijn tien jaar voorbij," zei de abt. "Welke twee woorden wil je zeggen?" "Bed... hard..." antwoordde de monnik. "Ik begrijp het," zei de abt.

Tien jaar later kwam de monnik opnieuw bij de abt. "Het zijn weer tien jaar voorbij," zei de abt. "Welke twee woorden?" "Eten... slecht..." zei de monnik. "Ik begrijp het," zei de abt.

Nog eens tien jaar later stond de monnik opnieuw voor de abt. "Wat zijn nu je twee woorden, na deze dertig jaar?" vroeg de abt. "Ik... ga!" zei de monnik.

"Ja, dat verbaast me niet," zei de abt. "Alles wat je ooit hebt gedaan, is klagen."

Nadenkertje

Wat zou jij zeggen als je maar eens in de tien jaar twee woorden mocht spreken? Gebruik jij je stem om op te bouwen of af te breken? Waar je je op richt, bepaalt je hele beleving. Klagen is makkelijk; bewust en dankbaar zijn vraagt kracht.

Moraal: Wees net zo zorgvuldig met je woorden als met je daden. Woorden hebben gewicht – gebruik ze wijs.

100 Wijsheidsverhalen