Een 80-jarige man zat met zijn 45-jarige zoon op de bank toen er een kraai op de vensterbank landde. De vader vroeg: “Wat is dat?” De zoon antwoordde: “Dat is een kraai.” Een paar minuten later vroeg de vader opnieuw: “Wat is dat?” De zoon antwoordde: “Papa, ik heb het net gezegd: dat is een kraai.” Even later vroeg de vader voor de derde keer: “Wat is dat?” De zoon zuchtte en zei al wat geïrriteerd: “Het is een kraai, papa.” Toen vroeg de vader een vierde keer: “Wat is dat?” De zoon verloor zijn geduld en riep: “Waarom stel je steeds dezelfde vraag? Ik heb het je al meerdere keren verteld – het is een kraai! Snap je dat dan niet? ”De vader stond stilletjes op, verliet de kamer en kwam even later terug met een oud, versleten dagboek. Hij gaf het aan zijn zoon en vroeg hem om een bepaalde bladzijde te lezen. Daar stond geschreven: “Vandaag zat mijn 3-jarige zoon met mij op de bank toen er een kraai op het raam landde. Hij vroeg me 23 keer wat het was, en elke keer zei ik met een glimlach: ‘Dat is een kraai.’ Elke keer omhelsde ik hem, zonder een spoortje van irritatie. Ik voelde alleen liefde voor mijn kleine, onschuldige jongen.”

Nadenkertje
Ooit beantwoordden je ouders geduldig al jouw vragen – keer op keer, met liefde en zonder ergernis. Zal jij diezelfde liefde tonen als zij ouder worden, vergeetachtig zijn of langzamer reageren? Ouderdom is geen last, maar een spiegel. Zoals zij jou hebben gedragen, zul jij misschien ook eens zorg nodig hebben. Behandel hen met het respect en de liefde die je zelf ook ooit kreeg.